z głową w chmurach

 

 

kiedyś kochałam chmury malować

dziś kolejna miłość

przyspiesza bicie mojego serca kiedy tylko wsiadam na pokład

to najpiękniejszy świat jaki można sobie tylko wyobrazić

pełen światła, koloru i emocji

zmienny lecz spokojny

z każdym spojrzeniem inny

mogłabym fotografować go godzinami

i nigdy by mi się nie znudziło

bo jak napisał nasz narodowy Mistrz

Ileż scen i obrazów z samej gry obłoków!
Bo każda chmura inna: na przykład jesienna
Pełznie jak żółw leniwa, ulewą brzemienna,
I z nieba aż do ziemi spuszcza długie smugi
Jak rozkwitłe warkocze, to są deszczu smugi;
Chmura z gradem, jak balon, szybko z wiatrem leci,
Krągła, ciemnobłękitna, w środku żółto świeci,
Szum wielki słychać wkoło; nawet te codzienne,
Patrzcie Państwo, te białe chmurki, jak odmienne!
Zrazu jak stada dzikich gęsi lub łabędzi,
A z tyłu wiatr jak sokół do kupy je pędzi:
Ściskają się, grubieją, rosną, nowe dziwy!
Dostają krzywych karków, rozpuszczają grzywy,
Wysuwają nóg rzędy i po niebios sklepie
Przelatują jak tabun rumaków na stepie:
Wszystkie białe jak srebro, zmieszały się - nagle
Z ich karków rosną maszty, z grzyw szerokie żagle,
Tabun zmienia się w okręt i wspaniale płynie
Cicho, zwolna, po niebios błękitnej równinie!

 Księga III Umizgi, 633-653

ps- to jedyny wiersz jaki udało mi się nauczyć  na pamięć

 przez całą moją nudną edukację pseudo- szkolną ;-) 

ps2- a w dole Anglia :-)