na koniec świata...

http://rozstaniaipowroty.blogspot.com/2011/12/koniec-swiata.html

akropol raz jeszcze

Zeus- ogromny, jedyny

 

takie tam cyfrowe pstryczki

ale niepozbawione magii ciepłego wspominania...

odeon, ogrody narodowe i muzeum akropolu

odeon Herodesa i Pan Wilk oddychający słońcem...

kryzysowy smutny thezejon vel hefajstejon cd2 i Naiwna

thezejon vel hefajstejon cd

hefajstejon

to jest najlepszy dowód jak wyobrażenia różnią się od rzeczywistości...

naiwna Kasia w swojej polskiej mało doświadczonej głowie myślała, że w TAKICH budynkach są super galerie, muzea, że każdy bije się żeby coś w ich pokazać, że.. przynajmniej mają dach...

a tu tak niespodzianka... stoi sobie taki kawał Historii jak na pustyni, samotny, wiatr hula, dookoła jakieś kamyczki, resztki, ukradzione, rozebrane, zakopane, bierz pan i się nie pytaj...

inna sprawa, że naiwna Kasia myślała, że Ateny są pełne TAKICH budynków.. że upłynęło wystarczająco dużo czasu XX i XXI wieku żeby już wszystko odkopać, posklejać, zrekonstruować, pokazać światu i np. zacząć na tym zarabiać... a tu, tak i owszem Akropol, resztki świątyni Zeusa, ten nieszczęsny Hefajstejon i kawałek agory odbudowany przez Rockefellera i już..

o tak... w Grecji jest kryzys..

i to nie tylko ekonomiczny...

ἀγορά

czasu na pisanie brak//

tzn. pisanie jest całodobowe

ale o zielonych panach w leśnych domkach

czyli moja zwariowana praca magisterska

zwana pieszczotliwie Maggi

wysysa ze mnie wszystkie twórcze soki

zaległości nadrobię w święta

obiecuję

żale

gdyby 3 lata temu ktoś opowiedział mi moją własną historię

co mnie czeka

co się zmieni

jak zmienię się ja sama

moje czucie, postrzeganie, bicie serca

jak mi się to Życie potoczy

i w którym kierunku popłynie

zobaczyłby tylko drwiący uśmiech niedowierzania

niespodzianek było bez liku- i tych dobrych i tych złych, najgorszych nawet

więc dzisiaj jestem o tyle mądrzejsza, że wiem że życie samo pisze scenarisze

i choćby nie wiem jak się człowiek buntował

czasami trzeba przyjąć co los niesie

i...

i już

i kropka

.

i w ten oto sposób

siedzę dzisiaj w Domu w którym się urodziłam

ale już zupełnie inna

szczęśliwsza

pełniejsza

mądrzejsza

spokojniejsza

i bogatsza

we wszystkie te wspomnienia dni minionych

i marzenia dni następnych

sporo  już widziałam, wiele zrozumiałam,

oczy nauczyły się zachwytu, usta szczerego uśmiechu,

uszy- dźwięku nowych języków,

nogi- zapału i rozpędu

krew płynie spokojniej

a serce daje sobie prawo do Szczęścia...

sporo już widziałam- i może dlatego czasem przychodzą żale, że mimo prób i najszczerszych chęci

oprócz zdjęć, nie mam żadnego trwałego śladu, żadnej odpornej na czas kryjówki,

gdzie mogłabym te chwile ukryć i zatrzymać

i wrócić kiedyś

i ludzkim zwyczajem po prostu powłóczyć się po własnych wspomnieniach...

i choć jestem zbieraczem- bilety z metra, teatru, galerii, ulotki, foldery, głupotki, które jednak coś znaczą, pozakreślane mapy, podarte przewodniki, zapisane numery pokojów hotelowych, setki zdjęć...

nigdy nie zdobyłam się na to żeby to jakoś usystematyzować

zebrać i opisać

i trochę teraz żałuję

bo wiem że zalotne spojrzenia tamtych dni

już nigdy nie wrócą

a ja chciałabym pamiętać

dlatego też

żeby nie żałować już bardziej i dłużej i mocniej

stworzyłam to miejsce,

które mam nadzieje pomoże zadbać o większą lub mniejszą regularność

ale teraz muszę dogonić to co uciekło

więc gonię..

ps- na szczęście jest sporo odręcznych zapisków, moja słabość do papieru może nie pójdzie na marne, choć już widzę, że ciężko mi będzie ją porzucić dla wirtualnych liter...

ps2- na zdjęciach zapiski z metra ( goniąc maraton), śniadań na 13 piętrze i lotniska :-)

na początek- zaległości!

tak, tak wiem, że mam sporo zaległości!
tak, tak wiem, że z Aten wróciłam dokładnie 2 tygodnie temu!
tak, tak wiem, że obiecałam sobie systematyczne wpisy, a tu jeszcze nieopublikowane żadne zdjęcie!

tak, tak
i co z tego, jak tu cały stos niezałatwionych spraw niecierpiących zwłoki, listy, kwity, papiery i papierki, tu wyniki badań, tam napisać jakieś odwołanie, podać stan licznika, odebrać awizo,  wykupić receptę,  bank, spółdzielnia, poczta, dziekanat,jechać, wrócić, odebrać, wpisać, napisać, odpisać...

i co z tego jak oprócz tego jeszcze wyrósł mi przed nosem stumilowy las wyzwań, głownie naukowych, na czele z   moją pracą magisterską, domagającą się czasu, uwagi i czułości. Cierpliwości też o Panie!

więc chyba potrzebowałam  tych 2 tygodni, żeby to wszystko ogarnąć, złożyć w jako- taką całość, dogonić, nadrobić i jakość krok za krokiem poruszać się do przodu.

ps- w ramach całego nadrabiania, zeskanowałąm już wszystkie zdjęcia, teraz tylko ,,pokazać je światu'' ;-)

gdzieś, kiedyś czas zacząć ...

to nie będzie fotorelacja

zbiór zdjęć o miejscach, ludziach, zdarzeniach

zapis kilku uwag ciekawskiego turysty

przynajmniej nie tego chcę

chcę żeby to była opowieść o szukaniu

szukaniu swojego miejsca

swojej przestrzeni

do życia, kochania, zasypiania,

do marzeń, tęsknienia i wracania

do wspólnych śniadań z Kimś kto Najważniejszy

może też opowieść o szukaniu Domu

o Domu znalezieniu?

dam sobie czas

na szukanie

smakowanie

odkrywanie

patrzenie i podziwianie

wchłanianie

i zapamiętywanie

na radość każda krwistą emocją

ps- zaczynam od warszawskiego kawałka Siebie

a jutro o 11 samolot do Aten!!!